แย่งชิง [Taeten] - 7

            ปลายลิ้นร้อนที่เกี่ยวกระหวัดเข้าหากันโดยไม่ได้สนใจก้าวเดิน จนกระทั่งปลายเท้าคนตัวบางกระแทกเข้ากับขอบเตียงจนหงายหลังหล่นตุ้บลงบนเตียงกว้างของตัวเอง ร่างสูงของเจ้านายหนุ่มกระโจนขึ้นคร่อมทับร่างบางเอาไว้ ก่อนจะประกบจูบเร่าร้อนนั่นหากันอีกครั้งหนึ่ง เสียงดูดดึงของริมฝีปากที่บดเบียดเข้าหากันดังสะท้อนกับความเงียบในห้องนอนของคนตัวบาง

            เสื้อสูทเนื้อดีที่หลุดออกจากคนตัวสูงไปแล้ว ยามนี้จึงเหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวบางด้วยกันทั้งคู่ แทยงก้มลงกดจูบบนซอกคอขาวนวลก่อนจะค่อยๆ ใช้มือปลดกระดุมเม็ดใสที่ปกปิดแผ่นอกบางของคุณเลขาเอาไว้ แม้เขาจะไม่ได้มีสติร้อยเปอร์เซ็นต์เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่เขาก็มั่นใจว่าความต้องการในตัวคุณเลขาของเขามันคงไม่ใช่ความเมา เขาไม่ต้องการให้เตนล์ไปยิ้มหวานกับใคร ก็ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นคนของเขา เขาก็จะตีตราจองร่างบางนี้เอาไว้ทั้งตัว

            “อืมมม คุณแทยง...”

            เสียงหวานครางหวิวเมื่อแทยงจรดริมฝีปากลงบนยอดอกสีหวาน ปลายลิ้นเรียวเกี่ยวหยอกล้อจนอีกฝ่ายจิกมือกับผ้าปูที่นอนแน่น แทยงยกยิ้มที่ริมฝีปากอย่างพอใจ ก่อนจะละเลงริมฝีปากลงไปอีกครั้งจนอีกฝ่ายบิดเร่าด้วยความเสียวกระสัน

            ริมฝีปากแบบบางของเจ้านายหนุ่มยังคงขยี้อยู่ตรงหน้าอกบาง ผิดกับมือกว้างที่ไล้ลงต่ำจนคุณเลขาครางเสียงหวิว แทยงปลดตะขอกางเกงสแล็กเนื้อนิ่ม ก่อนจะแตะสำผัสลงบนกึ่งกลางลำตัวของคนหน้าหวาน แทยงค่อยๆ ร่นกางเกงสีเข้มออกโดยที่อีกฝ่ายก็ช่วยยกสะโพกจนร่างแบบบางเหลือเพียงชั้นในสีขาวติดตัว เจ้านายหนุ่มยังคงกดจูบหนักๆ ตรงหน้าอกขาวบางจนผิวขาวๆ เริ่มเป็นรอย

            “คุณแทยง... คุณแทยงชอบเตนล์ใช่ไหม?”

            “อืมมมมม”

            ไม่มีเสียงตอบรับเป็นทางการ มีเพียงเสียงอืมตามลำคอกลับมา เตนล์ยิ้มหวานอย่างพอใจ ก่อนที่จะกัดเม้มริมฝีปากเมื่อเจ้านายหนุ่มล้วงมือเข้าไปในชั้นในสีขาว เตนล์งับปากตัวเองนิ่งเมื่อโดนแทยงครอบครองแกนกายกลางลำตัว เขาถดขาหนีอัตโนมัติแต่ก็โดนอีกฝ่ายใช้กำลังที่เหนือกว่ากดหน้าขาเอาไว้นิ่ง ใบหน้าหล่อเคลื่อนหน้าขึ้นมากดจูบบนริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง ก่อนจะดูดดึงจนเกิดเสียง

            “คุณแทยง... ชะ ชอบเตนล์นะ”

            “ครับ”

            เสียงตอบกลับยิ่งทำให้คนตัวบางใจเต้นระริก เตนล์ยิ้มกว้างอย่างพอใจ ในขณะที่เจ้านายหนุ่มเริ่มละเลงสัมผัสกับกึ่งกลางลำตัว เตนล์เกาะไหล่กว้างของแทยงไว้แน่น ในขณะที่อีกฝ่ายยังคงรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวของเลขาหนุ่ม เตนล์บิดไปมาด้วยความเสียวซ่าน

            “อ๊ะ… คุณ… แทยง” เสียงหวานขาดห้วงเมื่อถูกอีกฝ่ายเร่งรัดเอาจนขาดลมหายใจ

            ร่างสูงยืดตัวขึ้นมาประกบจูบกับเตนล์อีกครั้ง ริมฝีปากบางกดจูบไปทั่วดวงหน้าหวานจนเตนล์ได้แต่เอียงหลบไรหนวดสากๆ มือบางเอี้ยวโอบรั้งคอคนตัวสูงเอาไว้ ในขณะที่มือกว้างยังคงไล่ต้อนส่วนกลางลำตัวของเตนล์จนอีกฝ่ายส่งเสียงครางฮือ ไม่นานนักคนใต้ร่างก็กระตุกพร้อมกับน้ำสีข้นที่ไหนออกมาจากส่วนปลาย เหงื่อใสผุดทั่วดวงหน้าหวาน แทยงเพียงแค่ยิ้มให้บางๆ ก่อนจะกดจูบลงตรงขมับนั่นเบาๆ

            น่ารัก...

          แทยงมองรอยยิ้มของคนใต้ร่างด้วยความหลงใหล ในหัวเขามีแต่ใบหน้าหวานของคุณเลขาลอยวนเวียนไปหมด กลิ่นกายหอมฟุ้งของอีกฝ่ายมันยังติดอยู่ตรงปลายจมูกแม้เขาจะถอนใบหน้าออกมาแล้ว รอยยิ้มหวานๆ ของอีกฝ่ายมันทำให้เขาอยากจะก้มลงไปครอบครองริมฝีปากนั่นอีกครั้ง แทยงไม่เพียงแค่คิด เขาเอี้ยวตัวลงไปจูบคนหน้าหวานอีกครั้ง ก่อนจะไล่ริมฝีปากไปหยุดตรงกกหูอีกฝ่าย

            “ผมชอบเตนล์นะ”

            “อื้อออ”

            เตนล์ครางรับขณะที่อีกฝ่ายแลบลิ้นออกมาแกล้งเขี่ยตรงติ่งหูเบาๆ จนเตนล์ต้องย่นคอหนี เขาได้ยินเสียงหัวเราะหึในลำคอของอีกฝ่ายจึงตีเพี้ยะไปที่ท่อนแขนของคนเป็นเจ้านายโทษฐานที่หัวเราะเยาะ แทยงถอนริมฝีปากออกมาก่อนจะฉีกยิ้มอย่างเอ็นดู มือกว้างปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเองลวกๆ ก่อนจะรีบโยนพ้นไปจากตัว แล้วขึ้นคร่อมทับร่างแบบบางอีกครั้ง

            แทยงมัวเมาอยู่กับริมฝีปากสีหวาน พวกเขาทั้งคู่แลกจูบกันอย่างไม่มีใครยอมใคร อารมณ์ครุกรุ่นของร่างสูงก็ยังไม่ได้ถูกปลดปล่อย ไหนจะแกนกายเปลือยเปล่าของอีกฝ่ายที่เสียดสีผ่านกางเกงผ้าเนื้อหนาของเขาอีก เตนล์เผยอปากหอบหายใจเมื่อแทยงปล่อยให้เขาเป็นอิสระ ร่างสูงยกยิ้มอีกครั้งก่อนจะเอื้อมมือมาลูบเส้นผมสีดำที่ปรกหน้าผากขาวเนียนเอาไว้

            “เป็นของผมนะ... เตนล์”

            “อื้อ… คุณแทยงห้ามทิ้งเตนล์นะ”

            “ครับ ไม่ทิ้ง...”

            มือกว้างโอบกอดร่างเล็กของเลขาหนุ่มเอาไว้อย่างหวงแหน แทยงจูบเบาๆ ตั้งแต่ยอดอกจนลงมาถึงหน้าท้องแบนราบ เตนล์ครางฮือเป็นระยะเมื่อแกนกายสัมผัสกับร่างของแทยงโดยไม่ตั้งใจ ร่างสูงไล้มือวนไปมาแถวกึ่งกลางลำตัวคนตัวบาง ก่อนจะใช้นิ้วกดเบาๆ ตรงปากทางด้านหลัง เตนล์ผวาตัวกอดร่างสูงโปร่งเอาไว้แน่น ก่อนที่อีกฝ่ายจะยืดตัวขึ้นมาจูบข้างแก้มเบาๆ

            “ไม่ต้องกลัวนะ ผมจะอ่อนโยน”

            “อื้อ ฮึก”

            นิ้วเรียวยาวค่อยๆ กดเข้าไปจนเตนล์ครางซี้ด ความเจ็บปวดที่ไม่มีอะไรหล่อลื่นทำให้ร่างบางถึงกับน้ำตาคลอเบ้า แทยงมองคนใต้ร่างด้วยแววตาสงสาร ก่อนจะกดจูบบนริมฝีปากอิ่มนั่นเบาๆ อีกครั้ง ร่างสูงค่อยๆ ขยับนิ้วเมื่อรู้สึกได้ว่าร่างกายอีกฝ่ายเริ่มคุ้นชิน เขาเอี้ยวตัวไปครอบครองริมฝีปากของเตนล์เอาไว้ ก่อนจะขบเม้มดึงดูดความสนใจจากด้านล่างเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกเกร็งมากนัก

            พวกเขาทั้งคู่แลกริมฝีปากกันจนแทยงเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปได้โดยที่อีกฝ่ายไม่ทันได้รู้ตัว เตนล์จิกไหล่หนาระบายความเจ็บด้านล่างเสียแน่น แต่ก็ไม่ได้มีท่าทีขัดขืนอะไร แทยงจูบย้ำๆ ตรงริมฝีปากอิ่ม ก่อนจะไล่ลงมาที่แผ่นอกบาง เตนล์สอดมือขย้ำเส้นผมอีกฝ่ายไว้เพื่อระบายอารมณ์

            “อึก คะ คุณแทยง...”

            “อืมมม”

            เมื่อแรงตอดรัดจากโพรงเนื้อด้านในของเตนล์ผ่อนคลายลง แทยงตัดสินใจดึงมือออกจากอีกฝ่าย ก่อนจะรีบปลดกางเกงของตัวเองออกโดยไว เตนล์กลืนน้ำลายเฮือกเมื่อมองสิ่งที่กำลังเผยอยู่ตรงหน้า คนหน้าหวานเบนหน้าหนีทันทีเมื่อจินตนาการถึงความใหญ่โตของอีกฝ่าย หวังว่าแทยงจะอ่อนโยนอย่างที่พูดจริงๆ ก็แล้วกันนะ...

            “อ๊ะ อ๊ะ ฮึก….”

            “อย่าเกร็ง”

            “คะ คุณแทยง เตนล์... เจ็บ”

            ร่างบางร้องลั่นเมื่ออีกฝ่ายสอดใส่เข้ามาจนเต็มแกนกาย ความใหญ่โตของแทยงทำให้ร่างบางถึงกับจุก ความเจ็บที่ช่องทางด้านล่างทำให้เตนล์รู้สึกว่าร่างกายคล้ายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แม้อีกฝ่ายจะกอดปลอบพร้อมกับกดจูบอยู่ใกล้ๆ เสมอก็ตามที แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้เขาคลายความระบมจากช่องทางด้านหลังเลยแม้แต่น้อย

            แทยงหยุดกายไว้นิ่งเมื่ออีกฝ่ายอุทธรณ์ว่าเจ็บ เขาไม่กล้าที่จะขยับตัวเพียงเพราะสัญญากับเตนล์เอาไว้แล้วว่าจะอ่อนโยน ใบหน้าหล่อก้มลงจูบใบหน้าพราวเหงื่อนั่นเบาๆ ดวงตากลมโตที่มีน้ำตาเอ่อคลอเบ้ามองเขาด้วยแววตาเยิ้ม แทยงเคลื่อนใบหน้าไปใกล้กับกกหูก่อนจะกระซิบเบาๆ

            “ผมขอโทษ...”

            “ฮึก ไม่เป็นไร คุณแทยงต่อเถอะครับ”

            “แน่ใจนะ?”

            “อือ…”

            เมื่ออีกฝ่ายอนุญาตแทยงก็เริ่มขยับกายทันที เสียงหวานครางกระเส่าเมื่อเขาเริ่มขยับ เตนล์ยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยเพื่อช่วยให้เขาได้เคลื่อนไหวให้ถนัดขึ้น แทยงช้อนร่างอีกฝ่ายขึ้นจากฟูกกว้างโดยที่เตนล์ยื่นแขนขึ้นมากอดไหล่กว้างเอาไว้แน่น ใบหน้าหวานทำสีหน้าเหยเกจนแทยงรู้สึกผิด

            “ทำต่อเถอะครับ เตนล์โอเค”

            “อืมมมมม”

            ร่างสูงขยับกายอย่างเอาแต่ใจมากขึ้นเมื่อได้ยินเสียงหวานครางเรียกชื่อตัวเอง เริ่มแรกเตนล์ขยับกายตามแรงชักจูงของคนตัวสูง แต่เมื่อความเจ็บปวดถูกแทนที่ด้วยความเสียวกระสัน เตนล์เองก็เริ่มเป็นฝ่ายขยับกายเข้าหาอีกฝ่ายบ้าง มือกว้างเลื่อนลงมาครอบครองแกนกายของคนตัวเล็กกว่า จนเตนล์เม้มปากแน่นเมื่อโดนอีกฝ่ายปลุกเร้า

            “คุณ… แทยง อ๊ะ…อ๊ะ อาาาา”

            “เต… เตนล์”

            “อ๊ะ ระ เร็วอีก ฮึก… คุณแทยงงงง”

            เสียงหวานหวีดร้องเมื่อโดนรุกเร้าจากทั้งสองด้าน มือกว้างยังคงขยับอย่างรวดเร็ว ไม่แพ้กับสะโพกตอบที่ขยับซอยรับกับสะโพกอิ่มของเตนล์ เสียงเนื้อที่กระทบกันดังก้องในห้องนอนที่เงียบสนิท สลับกับเสียงครางของคนทั้งสองคนที่มีแต่ความสุขสันต์

            “มะ ไม่ไหว... คุณแทยงงงง”

            “อืมมม เตนล์...”

            “คุณแทยงงงง เตนล์ไม่ไหวแล้ว ฮึก… อ๊ะ”

            ร่างบางกระตุกเกร็งเมื่อส่วนหน้าของลำตัวขยายพองจนน้ำสีขุ่นล้นมาจากปลายยอด เขาก้มหน้าลงกับหัวไหล่กว้างของแทยงอย่างหมดแรง ก่อนจะกอดรัดร่างโปร่งของเจ้านายหนุ่มเอาไว้แน่นเมื่ออีกฝ่ายเพิ่มแรงกระแทก แกนกายของคนตัวสูงขยับอย่างรวดเร็วในร่างกายเขา เตนล์รู้สึกพร่ามัวไปหมดเมื่อร่างถูกเขย่าขึ้นลง

            “อ๊ะ อ๊ะ… อ๊าาาาาาาา”

            “อืมมมมม”

            “คะ คุณ…. แทยงงงงงง”

            เตนล์หวีดร้องใหญ่เมื่อร่างสูงกระแทกจนเขารู้สึกจุก ริมฝีปากบางเฉียบของอีกฝ่ายเอี้ยวมาครอบครองริมฝีปากเขาไว้แน่น คล้ายจะดูดกลืนเสียงครางกระเส่าให้ลงลำคออีกฝ่ายไป มือกว้างกอดรัดพร้อมกับไล้วนอยู่ตรงติ่งไตสีชมพู ความรู้สึกคับแน่นตรงแกนกายยังถูกระบายออกไม่หมด ก็โดนอีกฝ่ายแกล้งบีบเค้นจนเตนล์รู้สึกอึดอัดแน่นไปทั่วร่าง

            “พร้อมกันนะ... เตนล์”

            “อ๊ะ อ๊าาาา คุณแทยงงงง”

            ไม่รู้เป็นเสียงสัญญาณหรือเสียงอะไร แต่เตนล์ก็กระตุกเกร็งไปทั้งร่างพร้อมกับคนที่ออกแรงกระแทกพร้อมกับปล่อยน้ำอุ่นๆ จนไหลเหนียวเหนอะเลอะออกจากช่องทางด้านหลัง เตนล์ปล่อยร่างพิงไปกับแผ่นอกกว้างทั้งตัว ไม่รู้แทยงไปเอาแรงมาจากไหนนักหนาเล่นเอาเสียเขาเกือบหมดแรง เตนล์ก้มหน้ามองหน้าท้องแกร่งของอีกฝ่ายที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นของตัวเองแล้วก็ได้แต่รู้สึกอาย

            “คุณแทยง...” ร่างบางช้อนตามองคนตัวสูงที่อยู่กับตัวเองไม่ถึงคืบ “จะไม่ทิ้งเตนล์จริงๆ นะ?”

            “ไม่ทิ้ง... แน่นอนครับ”

            ริมฝีปากที่เพิ่งเอื้อนเอ่ยคำพูดเคลื่อนมากดจูบอีกฝ่ายไว้ราวกับเป็นการย้ำคำสัญญา เตนล์ปล่อยให้แทยงได้ดูดดึงจูบอย่างเอาแต่ใจก่อนที่เขาทั้งคู่จะล้มตัวลงบนเตียงอีกครั้ง ร่างสูงถอนกายออกจากเขาด้วยใบหน้าเสียดาย แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมปล่อยให้เขาห่างกายไปไหน วงแขนกว้างโอบรัดเอาไว้จนเขาทั้งคู่แนบสนิทกัน เตนล์ซุกหน้ากับอกกว้างก่อนจะขยับปากยุกยิกไปมาจนแทยงต้องเคลื่อนหน้าลงมาฟัง

            “เตนล์... ชอบคุณแทยงจริงๆ นะ”

            แทยงแอบยิ้มกับท่าทีไร้เดียงสาของอีกฝ่าย เตนล์ใช้นิ้วเรียวไต่ไปทั่วอกกว้างของเจ้านายหนุ่ม ก่อนจะพึมพำประโยคเดิมซ้ำๆ อยู่สองสามครั้งจนแทยงอดใจไม่ไหวเชยคางอีกฝ่ายขึ้นมาจูบอีกครั้ง พวงแก้มใสยังคงแดงระเรื่อไม่รู้ว่าเพราะร้อนหรือว่าเขินกันแน่

            “ผมก็ชอบเตนล์นะ”

            “อื้อออออ” เตนล์ซุกหน้าลงกับอกกว้างอีกครั้ง จนแทยงนึกว่าอีกฝ่ายเขินจนไม่ยอมเผชิญหน้า เตนล์ยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย ทุกอย่างมันยังแค่เพิ่งเริ่มต้น...

            ตอนนี้แค่ชอบ... แต่อีกหน่อยคุณแทยงจะต้องรักเตนล์!



กลับไปอ่านต่อ >> https://writer.dek-d.com/DoubleCats/writer/viewlongc.php?id=1604374&chapter=8